Solidarity with those arrested during the events of 6 December 2014

December 6, 2014 marks six years since the cold-blooded murder of 16-year-old Alexandros Grigoropoulos by the cop Korkoneas.

This anniversary coincides with the hunger strike of 21-year-old anarchist Nikos Romanos who is requesting furlough to attend university classes.

The day and night found tens of thousands of people demonstrating in the streets of many cities of Greece. The particularly massive afternoon demonstration in central Athens was succeeded by hours of clashes and street fighting mainly in the area of Exarchia. The police detained more than 200 people, of whom 43 were the arrested. Some of those arrested face felony charges, and are still being held at the police headquarters.

Clashes between anarchists/anti-authoritarians and the forces of repression took place in many other cities, such as Thessaloniki, Patras, Volos, Larissa, Ioannina, Agrinio, Mytilene, Heraklion, Chania, Kalamata and elsewhere. Specifically, in Patras there were six arrests (of which two on felony charges), in Thessaloniki seventeen, in Agrinio three, while about 100 people were detained in other parts of Greece.

Once again, the state attempted to unleash terror with the imposition of so-called "zero tolerance" by attacking marches, detaining protesters, and bringing charges of heavy and vengeful character to those arrested.

Once again, the rulers are wrong. Their imposed police state will achieve nothing more than to spread an intensify even more the hubs of resistance throughout Greece. Their suppressive machine does nothing more than to cause the spread of circles of subversion.

Hope lies in the militant and uncompromising attitude of anarchists hunger strikers Nikos Romanos (from 10 November), John Michailidis (from 17 November), Andrea Bourzoukou and Dimitris Politis (from 1 December).

Hope lies in the thousands of people who marched and are marching in the streets of Greece against state and capitalist barbarity.

Hope lies in the numerous hubs of resistance that have been created in the occupied town halls, universities and labor centers.

Hope lies in the neighborhoods of Istanbul where Turkish comrades marched in solidarity with N. Romanos and clashed with riot police there, in the streets of Ferguson, and wherever people are in the streets of revolt.

Η μικρή ΔΕΗ, η μεγάλη κομπίνα

( ή, «πως, εκτός από την κατσίκα του γείτονα, θα κάνουμε και τη δική μας κατσίκα να ψοφήσει»).

Έχουμε ξαναπεί σε αυτό το ιστολόγιο, για την διάχυτη αδιαφορία που επιτρέπει στους κάθε λογής κομπιναδόρους υψηλού επιπέδου, να αυξάνουν τα κέρδη τους εις βάρος της κοινωνίας, με την συναίνεση της ίδιας της κοινωνίας.

Η διαμορφούμενη κατάσταση στον χώρο της ενέργειας είναι ακόμα ένα κλασικό τέτοιο παράδειγμα.

Τι διακυρήσσει η κυβέρνηση οτι θα γίνει και λέει οτι περιμένει ο μέσος μαλάκας τηλεθεατής να συμβεί με την «απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας»; Να πέσει στο ιστορικό χαμηλό η τιμή του ρεύματος, λόγω του «ανταγωνισμού», για να μπορεί να αποβλακώνεται μπροστά στο χαζοκούτι με το μικρότερο δυνατό κόστος, ή να μπορεί να βάζει και πάλι τέρμα το καλοριφερ με ανοιχτά τα παράθυρα, όπως τον «καλό καιρό». Το οτι σε κανέναν «απελευθερωμένο» τομέα της οικονομίας δεν έχει γίνει κάτι τέτοιο είναι λεπτομέρεια. Το οτι στο γάλα, στα καύσιμα, στα τρόφιμα, τα καρτελ κρατάνε ψηλά τις τιμές με την προφανή συνενοχή των κρατικών μηχανισμών ή στην καλύτερη με την αδυναμία επιτυχούς παρέμβασής τους είναι άσχετο.

Αφου λοιπόν αυτα είναι άσχετα, ας δούμε τα σχετικά:

 Στην Ελλάδα, όσες ενέργειες έγιναν για την «απελευθέρωση» της ενέργειας ήταν υβρίδια μεταξύ φιάσκου και κομπίνας:

-          Οι ιδιωτικοί πάροχοι ενέργειας που εμφανίστηκαν προ τριετίας, «χρεωκόπησαν» (σε εισαγωγικά διότι η ακριβής έκφραση είναι άλλη) αφήνοντας όχι μόνο φέσι στην ΔΕΗ αλλά και την υποχρέωση στην ΔΕΗ να καλύψει τους εξυπνάκηδες που πήγαν στους ιδιώτες (δηλαδή διπλό φέσι). Ο ορισμός αυτού που έλεγε ο Ωνάσης, οτι  «…Η Ολυμπιακή είναι ένας κουβάς με σκατά που όλο του προσθέτουμε. Ε, μόλις ξεχειλίσει και μας πνίξει η μπόχα, θα τον δώσουμε στo γκουβέρνο...»

-          Η ισχύουσα αυτή τη στιγμή ημι-απελευθερωμένη κατάσταση, όχι μόνο δεν βελτίωσε τις τιμές (ενα λιγάκι ρε παιδί μου, να πειστούμε οτι πάμε προς την σωστή κατεύθυνση....) αλλά αντίθετα, βλέπουμε βιομηχανίες να κλείνουν επικαλούμενες το κόστος του ρεύματος. Και άν μεν οι βιομήχανοι μπορεί υπερβάλλοντας, να χρησιμοποιούν το ρεύμα ως “πάτημα”για απολύσεις και άλλους δικούς τους λόγους, σίγουρα δεν ισχύει το ίδιο πχ για τους αγρότες.η για τα νοικοκυριά, όσο και να προσπαθεί η κυρία Βούλτεψη και οκύριος Γεωργιάδης να μας πείσουν οτι ο ήλιος ανατέλλει από τη δύση.

Αυτά όμως είναι ψιλά γράμματα. Στον προηγμένο κόσμο λέει, η πλήρης απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας έχει θετικά αποτελέσματα. Ποιά; Που;Ακόμα και με ένα απλό γκουγκλάρισμα με τις λέξεις California Energy Crisis , ο οποιοσδήποτε θα μπορούσε να δει πως δουλεύει στην πραγματικότητα μια «απελευθερωμένη αγορά ενέργειας»: Υπερτιμολογήσεις, Διακοπές Ρεύματος, Εκβιασμοί, Εσκεμμένη καταστροφή επιχειρήσεων, και λοιπά και λοιπά. Και άμα μας πιάσουνε, κάνουμε διακανονισμό και δεν τρέχει και τίποτα.

Μια πολύ ωραία περιγραφή όλων των ανωτέρω (και άλλων πολλών τέτοιων, για να μην πλατειάζουμε....) μπορείτε να βρείτε εδώ.

Αλλά αυτά είνα ψιλά γράμματα, το είπαμε.

Ούτε είναι θέμα ουσίας το οτι ο κάθε «επενδυτής» (διάβαζε κοράκι ή λαμόγιο) παίρνει μπιρ παρά δημόσια περιουσία (ναι ρε κρετίνε, δημόσια, όχι κρατική, δεν μπορεις να καταλάβεις την διαφορά; Κρατικός είναι και ο στρατός, αλλά δεν έχεις δικαίωμα να πάρεις ένα ABRAAMS να πάς βόλτα, ενώ τον αέρα που αναπνέουμε, ενώ δεν είναι ούτε κρατικός ούτε ιδιωτικός, δεν έχει κανένας δικαίωμα να σου τον περιορίσει) όπως δημόσια γη, δημόσιο υπέδαφος, δημόσια νερά και τα κάνει αποκλειστικής δικής του χρήσης. Ούτε κάν το οτι ο ίδιος επενδυτής μπορεί να χρησιμοποιήσει και δεσμεύσει ιδιωτική περιουσία τρίτου για ίδιο όφελος, χωρις να του ζητήσει την άδεια και φυσικά χωρίς να τον αποζημειώσει (όπως για παράδειγμα η δουλεία διέλευσης των γραμμών υψηλής τάσης, η οποία συστάθηκε για λόγους «δημοσίου συμφέροντος», και πλέον γίνεται ιδωτικού συμφέροντος). Όχι, δεν είναι αυτή η ουσία.

Η ουσία είναι οτι ο μέσος μαλάκας τηλεθεατής –follower του Άδωνις, είναι διατεθειμένος σε οποιαδήποτε θυσία προκειμένου να τιμωρηθούν οι «τεμπέληδες δημόσιοι υπάλληλοι» (φωτογραφία ενός τέτοιου «τεμπέλη» βλέπετε εδώ δίπλα: άραγε πόσοι απο αυτούς τους μάγκες που θεωρούν συλλήβδην τους δημόσιους υπαλληλους τεμπέληδες, είναι διατεθειμένοι να ανέβουν στο στύλο ή στον πυλώνα νυχτιάτικα με αέρα ή/και βροχή;). Όλα τα προβλήματα αυτής της κοινωνίας, προσωποποιούνται γι’αυτούς στο μούσι του Φωτόπουλου, σε ένα σύγχρονο ανάλογο της ιστορίας του εξοστρακισμού του Αριστείδη.

 Τρόμπες μέχρι το τέλος, όπως τότε που φώναζαν οτι «δε πα να τους πληρώσουμε χρυσούς, εγώ νιώθω υπερήφανος που πήραμε τους Ολυμπιακούς Αγώνες». Βέβαια μετά οι μισοί φώναζαν «αλήτες προδότες πολιτικοί» (αλλά πάλι από τον καναπέ) και οι άλλοι μισοί λέγανε «α ρε τρόικα/χούντα που θέλετε/θέλουμε». Τώρα όμως, δεν έχει άλλοθι.